Met de boot naar Övik en 't 1ste avontuur van zak
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg David
01 Oktober 2008 | Zweden, Örnsköldsvik
Ik sta op de brug van een enorm vrachtschip, leun met mijn ellebogen op de reling en kijk voor me uit. Achter me brabbelt de kapitein iets onverstaanbaar tegen een onder officier en ik maak me de bedenking dat ik nog veel te leren heb als dit Zweeds was, terwijl ik voor me uit staar. Het water klotst tegen de flanken van het schip, dat op en neer deint op het ritme van de zee. Ik haal even diep adem en denk: “ Wat is er mooier dan een ondergaande zon die de lucht als een Ensor schilderij kleurt en zijn laatste glinsteringen over de kabbelende zee strooit. Mmmm prachtig…
Ik begeef me terug naar binnen, want buiten wordt het me nu toch te koud. In de gang word ik van de ene kant naar de andere kant geslingerd, ja ik heb echte zeemansbenen! In de eetzaal aangekomen probeer ik iets te eten terwijl mijn maag draait en keert van dat constante wiegen. Nog even een kijkje nemen in de machinekamer en ik ben weer klaar om in mijn bedje in slaap gewiegd te worden.
Uiteindelijk komen we veilig aan in de haven van Göteborg (lees Jeuteborje) en onder havenpolitiebegeleiding worden we de dokken uitgereden. Een overvolle taxi brengt ons naar het hotel en bestookt ons met toeristische informatie over bruggen en vismarkten.
Na een hele dag in Götebrog te slenteren (lees vliegen) is het dinsdagavond tijd om onze nachttrein te nemen. Met onze zeven koffers trekken we de halve stad door naar het station, om een taxirit uit te sparen, ja we hadden wel beziens.
Als je dacht dat een boot hard schommelt, dan heb je nog niet op een nachttrein gezeten. Jezelf naar de bistrowagon bewegen was een waar avontuur. Oh ja toch nog even vermelden dat ik vandaag eerst klaar was met eten en dat is een hele prestatie!!!!! Jeuhj!!!
Als de nacht gevallen is en er enkel maar schaduwen voorbij het vensterraam voorbij flitsen, klappen we onze bedden uit, maken ons veilig vast (da klinkt lekker gevaarlijk) en proberen tussen het schokken door te slapen, daar komt dan ook nog bij dat ik bang was om onze halte voorbij te slapen… Om half zes komen we aan in een dorp waar ik de naam steeds maar van vergeet en een half uur later zitten we op de bus met eindstation Övik (aan de volldige naam van Övik waag ik me niet, dat is tongbrekend, maar toch even melden dat ook geen enkele “native” de volledige naam durft uit te spreken) Zo, onze triatlon naar Övik zit erop, Na vier dagen reizen zijn we ter bestemming en kan ons leventje als commeniusasisstent beginnen. Gustave, Carin en Iris wachten ons op. Ah ik zie aan jullie ogen dat jullie niet kunnen volgen. Gustave is de directeur van de primary school, Iris is leerkracht Frans en Engels van de 13 tot 16 jarigen en Carin is de mentor van Goedele en directeur van de kleuterschool. Ze zijn alle drie super enthousiast en vriendelijk en blijkbaar overweldigen we hen met onze reeds beheerste woordenschat Zweeds:). Ze zeiden iets met “imponera”. In de supermarkt bleven we plakken bij elk woord dat we kennen. Oooh kijk daar morrot, en daar mjölk oooh en daar öst,…
Gustave zei me meteen dat ik bij de 13-16 jarigen Frans, Kunst en Engels zal lesgeven, maar dat ik ook Engels en kunst mag geven in de lagere school waaaauw!! Verder geeft zijn vrouw les in een school in de buurt en ze zou het geweldig vinden als ik ook in die school even op bezoek kom, om met de kinderen Engels te praten. In mijn school is trouwens een pracht van een muzieklokaal, waar zelfs Gustave lessen volgt. Hij vroeg of ik geen zin had om terug klarinet te leren spelen.
Ondertussen heb ik een nieuw nummer: 0705633368 (het landnummer van zweden moet je zelf maar even zoeken):) Ok ik laat jullie,geniet van de foto’s en tot volgende keer! U leest toch ook? Oh ja Goedele doet er me aan denken dat ik nog iets moet zeggen over het appartement, zo dat is bij deze gebeurd. Mijn adres is Valhallavägen 38 G 891 37 Örnsköldsvik. Lees voor een blog met een ander “viewpunt” zeker de blog van Goedele: goedelegoedele.waarbenjij.nu
HA pakt zijn koffers
Aangezien ze me zonder pardon hebben ingeruild voor Artesis, bendek ik me dat ik de wereld nog niet heb gezien. Ha bekijkt alles positief, de HA – zak blijft leven!! Ik ben een zak die altijd al van boten hield en nu was het mijn absolute kans. Zeg nu zelf wie wil er niet mee met zulke fantastische, sublieme, wonderbaarlijke, intellectuele, progressieve, flexibele en vooral creatieve net afgestuurde leerkrachten als Goedele en David. Ik vulde mezelf met bagage die ik nodig had om naar het koude Zweden te trekken! De bootreis werd een hels avontuur, zo wilde ik op het dek rondhuppelen en vloog ik plots half weg door de wind, gelukkig kon Goedele me net op tijd heroïsch redden, ja en je begrijpt sindsdien liet ik de reddingsboei niet meer los.
Ik kreeg koninklijk eten geserveerd en moest mijn maag dan plots omkeren door te veel deining kreeg ik een kotszakje aangereikt, maar wees eerlijk wie geeft over op zijn nicht of neef? Allez ja ik bedoel maar…
Eens in zweden aangekomen merkte ik dat het kijken naar boten echt veel leuker is dan erop te zitten, ik had mijn lees-, ontspanning en herbronningplekje gevonden.
De treinreis was weer een heel ander verhaal eerst werd ik halfverdronken in een stortbui waarvan zelfs de meest dapper waterrat schrik van zou hebben en dan werd ik daarenboven verpletterd tussen de verschrikkelijk breed geschouderde koffers. Ik was blij eindelijk in övik te zijn, de verlossing was nabij.
Het volgende avontuur van mij, de enige echte HA-zak, kun je lezen bij Goedele, allen daarheen.
Ik begeef me terug naar binnen, want buiten wordt het me nu toch te koud. In de gang word ik van de ene kant naar de andere kant geslingerd, ja ik heb echte zeemansbenen! In de eetzaal aangekomen probeer ik iets te eten terwijl mijn maag draait en keert van dat constante wiegen. Nog even een kijkje nemen in de machinekamer en ik ben weer klaar om in mijn bedje in slaap gewiegd te worden.
Uiteindelijk komen we veilig aan in de haven van Göteborg (lees Jeuteborje) en onder havenpolitiebegeleiding worden we de dokken uitgereden. Een overvolle taxi brengt ons naar het hotel en bestookt ons met toeristische informatie over bruggen en vismarkten.
Na een hele dag in Götebrog te slenteren (lees vliegen) is het dinsdagavond tijd om onze nachttrein te nemen. Met onze zeven koffers trekken we de halve stad door naar het station, om een taxirit uit te sparen, ja we hadden wel beziens.
Als je dacht dat een boot hard schommelt, dan heb je nog niet op een nachttrein gezeten. Jezelf naar de bistrowagon bewegen was een waar avontuur. Oh ja toch nog even vermelden dat ik vandaag eerst klaar was met eten en dat is een hele prestatie!!!!! Jeuhj!!!
Als de nacht gevallen is en er enkel maar schaduwen voorbij het vensterraam voorbij flitsen, klappen we onze bedden uit, maken ons veilig vast (da klinkt lekker gevaarlijk) en proberen tussen het schokken door te slapen, daar komt dan ook nog bij dat ik bang was om onze halte voorbij te slapen… Om half zes komen we aan in een dorp waar ik de naam steeds maar van vergeet en een half uur later zitten we op de bus met eindstation Övik (aan de volldige naam van Övik waag ik me niet, dat is tongbrekend, maar toch even melden dat ook geen enkele “native” de volledige naam durft uit te spreken) Zo, onze triatlon naar Övik zit erop, Na vier dagen reizen zijn we ter bestemming en kan ons leventje als commeniusasisstent beginnen. Gustave, Carin en Iris wachten ons op. Ah ik zie aan jullie ogen dat jullie niet kunnen volgen. Gustave is de directeur van de primary school, Iris is leerkracht Frans en Engels van de 13 tot 16 jarigen en Carin is de mentor van Goedele en directeur van de kleuterschool. Ze zijn alle drie super enthousiast en vriendelijk en blijkbaar overweldigen we hen met onze reeds beheerste woordenschat Zweeds:). Ze zeiden iets met “imponera”. In de supermarkt bleven we plakken bij elk woord dat we kennen. Oooh kijk daar morrot, en daar mjölk oooh en daar öst,…
Gustave zei me meteen dat ik bij de 13-16 jarigen Frans, Kunst en Engels zal lesgeven, maar dat ik ook Engels en kunst mag geven in de lagere school waaaauw!! Verder geeft zijn vrouw les in een school in de buurt en ze zou het geweldig vinden als ik ook in die school even op bezoek kom, om met de kinderen Engels te praten. In mijn school is trouwens een pracht van een muzieklokaal, waar zelfs Gustave lessen volgt. Hij vroeg of ik geen zin had om terug klarinet te leren spelen.
Ondertussen heb ik een nieuw nummer: 0705633368 (het landnummer van zweden moet je zelf maar even zoeken):) Ok ik laat jullie,geniet van de foto’s en tot volgende keer! U leest toch ook? Oh ja Goedele doet er me aan denken dat ik nog iets moet zeggen over het appartement, zo dat is bij deze gebeurd. Mijn adres is Valhallavägen 38 G 891 37 Örnsköldsvik. Lees voor een blog met een ander “viewpunt” zeker de blog van Goedele: goedelegoedele.waarbenjij.nu
HA pakt zijn koffers
Aangezien ze me zonder pardon hebben ingeruild voor Artesis, bendek ik me dat ik de wereld nog niet heb gezien. Ha bekijkt alles positief, de HA – zak blijft leven!! Ik ben een zak die altijd al van boten hield en nu was het mijn absolute kans. Zeg nu zelf wie wil er niet mee met zulke fantastische, sublieme, wonderbaarlijke, intellectuele, progressieve, flexibele en vooral creatieve net afgestuurde leerkrachten als Goedele en David. Ik vulde mezelf met bagage die ik nodig had om naar het koude Zweden te trekken! De bootreis werd een hels avontuur, zo wilde ik op het dek rondhuppelen en vloog ik plots half weg door de wind, gelukkig kon Goedele me net op tijd heroïsch redden, ja en je begrijpt sindsdien liet ik de reddingsboei niet meer los.
Ik kreeg koninklijk eten geserveerd en moest mijn maag dan plots omkeren door te veel deining kreeg ik een kotszakje aangereikt, maar wees eerlijk wie geeft over op zijn nicht of neef? Allez ja ik bedoel maar…
Eens in zweden aangekomen merkte ik dat het kijken naar boten echt veel leuker is dan erop te zitten, ik had mijn lees-, ontspanning en herbronningplekje gevonden.
De treinreis was weer een heel ander verhaal eerst werd ik halfverdronken in een stortbui waarvan zelfs de meest dapper waterrat schrik van zou hebben en dan werd ik daarenboven verpletterd tussen de verschrikkelijk breed geschouderde koffers. Ik was blij eindelijk in övik te zijn, de verlossing was nabij.
Het volgende avontuur van mij, de enige echte HA-zak, kun je lezen bij Goedele, allen daarheen.
-
01 Oktober 2008 - 20:18
Buurvrouw:
twas u beurt om te afwassen! oh en trouwens... er ligt wat stof op de vensterbanken heb ik gezien, misschien kan je die ineens meenemen? dankuuu David, wat ben jij toch een goede buurman! -
01 Oktober 2008 - 20:42
Sihame:
Je bent aangekomen!!!!!
Geweldig David,het avontuur waar je zo lang op wachten is nu echt echt begonnen hé.
Hou ons maar op de hoogte!
En btw, knap appartementje hé?!
Grtjs
Sihame -
01 Oktober 2008 - 20:44
Mams:
Ik ben blij dat jullie een prachtige en veilige reis hebben gehad.
Mooie kamers hebben jullie daar!
Rust maar goed uit en dan kan het echte werk beginnen. Leuk die foto's!
Dikke knuffel -
01 Oktober 2008 - 21:16
Miss Sah:
Fiej na wo cholon!
Hello, I am ur BEST frend. Can we please keep contact. With the grace of God, i know u are fine as i am fine. Please sir, not forget me.Sweden is misleadin u, rememba ur homeland, black stah of Africa, Ghana. I wish you 'ayiko'.
PS: plaats zat daar! Kerst is dik in orde! -
02 Oktober 2008 - 08:47
Samuel:
David,
Blij dat jullie goed aangekomen zijn!Zo een avontuur zou ik ook wel eens willen meemaken. Prachtige streek waarin jullie vertoeven.Ik volg jullie verhaal alsook van de HA-zak ;-). Ik wens je het allerbest en hoop dat je er een goede ervaring aan overhoudt.
Ps:Zorg goed voor Goedele é want anders....(lol);-)
Grtz -
02 Oktober 2008 - 11:37
Evi:
Hoi David. Het is een heerlijke gedachte dat je eindelijk in Zweden bent aangekomen! En zo te horen was het al van seconde één een heel avontuur! Hopelijk wordt het daar nog beter dan je verwacht had! Ik wacht al zeker op je volgende berichtje! -
02 Oktober 2008 - 15:02
Miss Annekwé:
Lieve David,
De weg om dit te lezen door de computer aan te zetten, hopen dat de elektriciteit niet uitvalt, de sitick insteken en ondertussen niet geëlektrocuteerd worden, een Word-bestand openen, het nummer intoetsen en een vrouw horen zeggen "your credit is...', het internet openen, davidnowak.waarbenjij.nu intoetsen, verbinding maken en SNEL SNEL SNEL alles kopiëren en naar het Word-document plakken, naar sahaar.waarbenjij.nu gaan en hetzelfde herhalen, naar annecu.waarbenjij.nu gaan en nog sneller proberen te zijn, de verbinding verbreken en luisteren hoeveel geld er nog is, heb je nu waarschijnlijk niet afgelegd. Omdat je je volgens de foto's ergens erg prachtig bewoond en verzorgd blijkt te bevinden, maar ook omdat je dit lekker op je eentje doet. Weet dat ik je hiervoor bewonder en dat ik probeer het juiste gevoel volgens hier mee te geven, wat niet eenvoudig is, maar wel nodig.
Uit een land waar banken failliet gaan, waar de winter volgens anneke haar bevroren vingers al is begonnen en waar sjaals nog niet werden opgehaald, groet ik u.
Koudgekleumd,
anneke -
02 Oktober 2008 - 16:34
Kirsten (kiks):
Wown fantastische foto's!! En ik ben blij dat de zak heelhuids aangekomen is :p. Ook de kamer is goed in orde, ziet er nog een beetje kaal uit, maar dat komt wel goed. Nog veel plezier daar!! -
02 Oktober 2008 - 20:11
Moeke Marleen:
mooi geschreven reisverslag. Jullie zouden een boek moeten schrijven.
Vele goede wensen voor beiden
Marleen- moeder van Goedele -
03 Oktober 2008 - 09:33
Caroline:
Cool! Was duidelijk een lange reis! Hebt ge ondertussen al uw tekst ingestuurd voor de Nobelprijs? Want deze kan er ook wel een beetje aan tippen hoor.
Appartemant ziet er mooi uit. EN plek zat om te logeren zie ik ;-) -
03 Oktober 2008 - 19:06
Marijke:
Super leuk om over je reis te lezen! Het reizen zelf viel precies wel nie zo super mee he.. :)
Hoop da je cursus Zweeds vlot verloopt en da je snel mag gaan lesgeven! :)
xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
