David Zweedt

Zo, ik zit weer achter de computer en probeer te herinneren waarmee ik de vorige blog heb beëindigd. Ik zou kunnen gaan kijken, maar ben daar net iets te lui voor. Dus denk ik maar wat na en kijk ondertussen naar de donkerte buiten op zoek naar een streepje Noorderlicht…
Ik gok dat ik gestopt ben met te vertellen dat we Egypte in het klein gingen bouwen, dus laat ik er vanuit gaan dat ik nog jong genoeg ben om op mijn geheugen te kunnen vertrouwen.

We namen de kinderen mee in ons vliegtuig en vlogen over de Nijl, langs de piramides en de sfinx en de mooie huisjes. Kijk daar zwaait de farao naar ons en daar loopt een kameel, zeiden de twee gekke leraren vooraan, terwijl de kinderen zich suf zochten naar die fameuze (neen je mag mij niet slaan (enkel voor insiders:))) piramides.
Aan de hand van een foto die we namen vanuit de lucht, konden de kinderen beginnen aan de bouw van hun eigen mini-Egypte. Kinderen gingen aan de slag en zwoegden om uit karton piramides te toveren, maakte mooie sfinxen uit klei, een tempel en een huisje uit afval, bootjes uit kurk, kamelen en slangen uit klei en dan nog wat palmboompjes met crêpepapier.
Wat werd alles toch mooi, ik was een trotse bedoeïen hoor!
Maar nu hadden we wel piramides en bootjes en zo, maar die stonden daar zo zielig op die saaie bruine plateaus, daar moeten we iets aan doen!
“Laten we de Nijl maken” zei een kind in vloeiend Zweeds dat wij gebrekkig verstonden.
Na een uurtje scheuren en plakken hadden we een prachtige Nijl, inclusief Deltamonding.
Nu nog alles op zijn plaats in de woestijn en ons groot uitgevallen Egypte is een feit.
We vonden het jammer dat we het meteen moesten opruimen, maar het nam het gehele klaslokaal in, dus laten liggen was geen optie. Maar al gauw kunnen we enkele tafels versieren en herbouwen we onze maquette in de gang van het middelbaar. Iedereen die er langs kwam bleef geïnteresseerd staan. Het was dan ook echt wel mooi.

Op maandag, woensdag en vrijdag hebben we project met de kinderen, maar dat wil niet zeggen dat we de andere dagen stil zitten. neen onze vrije dagen brengen we op school door om de volgende projecten voor te bereiden en we werken tot we er bij neervallen of tot het alarm van de school tegen ons zegt dat het nu wel tijd is om naar huis te gaan. Vaak zitten we op de vrije dagen zo’n 10 à 13 uur op school. Misschien moeten we iets doen aan dat perfectionisme van ons.
Ondertussen zijn de leerkrachten begonnen met alles dat we doen op te schrijven, zodat ze onze ideeën kunnen hergebruiken. Ook krijgen we complimenten dat we zo vakoverschrijdend werken en zulke leuke lessen bedenken.
Dat vergeet ik haast, de laatste dag van Egypte vroeg de leerkracht aan de kinderen wat ze van de twee weken vonden. Alle kinderen die werden aangeduid zeiden: “Bra” wat zoveel betekent als goed!
“Ja, ik wil nu iets anders horen dan bra” zei de leerkracht en kreeg als volgende antwoord “Jette bra” (erg goed). Na een hele regenval van leuke woorden die wij meestal tegen de kinderen zeggen, zei een kind “creatief”.
“Jaaaaaaaaaa” zei de leerkracht. “Dat was het woord wat ik wilde horen.”
“Ah?” zei het kind. “Ik wist geeneens dat dat woord echt bestond.

Nu Egypte is afgerond en de Amazone volledig is voorbereid hebben we wel een fijn weekend verdiend. Zaterdag bereiden we nog enkele laatste dingetjes voor en zondag wagen we onszelf weer eens op de ski’s en het ging warempel al veel beter. Ik viel deze keer maar 8 keer ipv 20, ik ga vooruit he!!:)

Terug thuisgekomen genieten we van een heerlijk warm kommetje bessensoep op het besneeuwde balkon. Mmm, bessensoep, het is lekkerder dan het klinkt, geloof me.
Ik heb het gevoel dat ik het een en ander aan het vergeten ben, maar het is dan ook al zo lang geleden.
Maar goed, maandag is het weer tijd voor een nieuw project. Vroeger dan anders, maar desondanks toch nog iets te laat voor al het voorbereidingswerk, komen we aan op school en verbouwen meteen het hele atelier om er een schimmenspeltheater van te maken.
Als de kinderen binnenkomen, zetten ze zich neer en dan valt de duisternis in het lokaal. Zachtjes begint adieumus te kwelen terwijl het leven in het amazone oerwoud schimmig tot leven komt. Vogeltjes fluiten, aapjes slingeren in de bomen, slangen sissen en blazen naar de vogels, jaguars slenteren en grommen naar de apen. Dan komt een bootje langzaam aangepeddeld met ons erin, maar na een deskundige uitleg over de afkomst van de naam van de Amazonerivier tijdens een aanval van Amazone-indianen komen we vanachter ons theater uitgekropen in volledige avonturiersbattledress. We zijn de weg kwijt en onze kaart is in stukken gebeten door een wilde krokodil. Gelukkig heeft Goedele zicht moedig in het water geworpen en de stukken kaart gered. Ze mankt nu wel, maar dat is een kleine prijs die we bereid waren te betalen, ik toch alleszins; (vergeef me mijn humor Goedele:))

De puzzel die de kinderen moesten maken was een kaart die Goedele en ik de dagen voordien schilderden. Ze was een beetje groot uitgevallen (4 meter op 4meter), maar dat maakte de kaart goed duidelijk en dan zaten we tenminste niet in elkaars weg bij het schilderen.
Nu ja de kinderen gingen aan de slag en hadden wel plezier aan het puzzelen. Ze ontdekten zelf dat de verschillende puzzels nadien door de klas moesten worden geschoven om zo één grote kaart te maken. Bij de negen jarigen hadden we expres bij elk groepje een verkeerd puzzelstuk gestopt om het moeilijker te maken, maar jammer genoeg gaven de leerkrachten te veel hints (lees: ze gingen de stukken naar de juiste groepjes brengen).

De volgende lessen vaarden we met de kinderen de Amazone af van mismi ( de bron) naar monding.
Onderweg gaven we uitleg of moesten ze opdrachtjes doen.
Op een bepaald moment zeggen we, ooooh er zijn hier zoveel bomen, we zijn niet meer op de Amazone, waar zijn we nu?
Een kind antwoord (hetzelfde kind dat de mooie uitleg gaf over de creatieve les): in het atelier en we doen opdrachten met Goedele en David. Euhm, ja dat is juist maar dat bedoelen we niet echt:)
Onderweg op de Amazone vingen we bessen met wiskundige opdrachten op en geen kind dat door had dat we wiskunde aan het doen waren, deden we proefjes met zout en zoet water en hielde een heus dierenorkest dat echt mooi klonk en ik vond het erg leuk om al ”klauwend” als een jaguar in de klas te staan.
Tenslotte doen Goedele en ik een poging om te herinneren waar de naam Amazone vandaan komt. Het had toch iets te maken met een hond die al het water opdronk ni?
Hetzelfde kind stak weer zijn hand op: “Jullie zitten volledig op het verkeerde spoor!!”
Zo, tot zover zijn antwoord:).
Ja dat laatste staat hier helemaal niet op zijn plaats maar ik wilde het gewoon vertellen.
Juist, Goedele vraagt op dit moment via msn (zij maakt momenteel ook haar blog) of we tijdens het Egypteproject nog iets deden buiten de hiërogliefen en het nabouwen het antwoord is ja. We maakten met de kinderen lekkere honingkoeken met komijn. Zo dat is ook weer recht gezet, ik kan terug naar de Amazone kom maar mee.

Het is -20 vandaag, tijd dus om met de kinderen buiten een spel te gaan spelen over de voedselketen in het Amazonegebied. Dat deden we aan een door ons aangepast levend stratego en ja het had succes, maar ik zit al aan drie bladzijdes dus ik wijd niet verder uit. Onthoud maar dat het goed ging, meer hoef je niet te weten.

Het Amazoneproject sloten we af met een collage van het oerwoud, want de kinderen waren hun fototoestel vergeten toen ze samen met ons naar het oerwoud gingen, dus moesten ze zelf hun foto’s maar maken. Oerwouden reizen uit de grond met lepels als bomen, klokken als bloemen, benen als lianen, auto’s als lucht,…
Op het oerwoud moesten de kinderen zelf getekende dieren kleven met de extra moeilijkheid dat er een stabiele voedselketen op de tekening aanwezig moet zijn. ja we laten de kinderen niet met rust met die lerende activiteiten he!:)

Zo, ik heb twee weken project in één trek beschreven, nu is het tijd voor drie weekends aan elkaar te plakken. Eigenlijk is da veel leuker, dan spaar je het leuke deel zo een beetje op zo.

Zo, in weekend één zijn we één van de twee dagen gaan wandelen maar ik zou echt niet meer weten welke dag en eigenlijk is dat niet zo belangrijk en heeft de zin die ik momenteel typ totaal geen nut en vraag ik me sterk af waarom ik hem dan toch gewoon blijf verder schrijven, ik zal maar snel op de toets met het punt drukken en naar meer belangrijkere info overgaan.
Zo, dat is gebeurd, maar nu ben ik ondertussen vergeten wat ik eigenlijk wel wilde vertellen. Aah ja, de wandeling. Het had net enkele dagen gesneeuwd en het was helder weer en lekker koud, het uitgelezen weer dus voor een avontuurlijke wandeling. We durfden het aan om de “Horror-wandeling” (zoals mijn mama het zo mooi verwoordde) te ondergaan.

Het was zalig om jezelf een weg te banen in de hoge sneeuw en we waren al enthousiast toen de sneeuw tot over onze enkels reikte, maar het werd nog zaliger toen we een weg moesten banen door de sneeuw die tot aan de knieën reikte. Zaaaaaaaaaaaaaalig.
En wat een uitzichten, fenomenaaal. Onderweg ploften we onszelf in de sneeuw en hielden een pickwick. Dat is hetzelfde als een picknick, maar dan met alleen maar thee.
Na weer een helden klim langs afgronden, krakende ballustrades, gladde ladders, nog gladdere rotsen komen we boven aan. Gelukkig waren er wat boompjes die toevallig dachten: “OOh, ik ga op deze rots groeien.”. Want zonder die boompjes waren we nooit boven geraakt. Toch nog even een dankbetuiging aan Goedele die hard begon te brullen (ok, misschien licht overdreven) toen ik een loshangende boomstam wilde gebruiken om me omhoog te trekken, anders had ik met boom en al beneden in Övik gelegen denk ik. Dus bij deze, bedankt he:)
Maar wat een uitzicht hadden we boven,… woordenloos.
De bomen waren nauwelijks herkenbaar. Het waren stuk voor stuk ijzigwekkend mooie sneeuwpaleizen. Zo’n mooie bomen zag ik nog nooit. Wat voelde ik me gelukkig, echt waaar.

Zooooooooooooo moooi. Ben toch blij dat we de wandeling deden, ondanks dat elke Zweeds ons voor gek zou verklaren. Tegen het einde van de wandeling, was Goedele haar broek bevroren en ik deed spelts splets als ik stapte ( er zat een halve amazone in mijn schoen, de River dan he, geen halve indiaan). Terug in het dorp gekomen vonden we dat we wel fika hadden verdiend, maar ik geef toe, wij vinden altijd dat we dat verdienen.:)

Het volgende weekend sneeuwde het enorm hard en waaide het bovendien nog sterk. Het ideale weer dus om te gaan wandelen!
Er viel echt veel sneeuw. Je moest moeite doen om iets te kunnen zien. Traditie getrouw zochten we een mooi plekje uit aan het meer in een hut en picknickte gezellig terwijl rondom ons de sneeuw zich bleef opstapelen. Achteraf hoorden we de Zweden zeggen dat er momenteel enorm veel sneeuw ligt, zoveel sneeuw hebben ze sinds lang niet meer gezien.
Het voorbije weekend zijn we weer gaan wandelen, langs de kustlijn van de volledig dichtgevroren zee. Ik heb op de zee gelopen!!!!
Ook daar hebben we weer gepicknickt, op een bank war we half in de sneeuw verdwenen:)

Ooh ja, vorige week liepen we toevallig in de haven en zagen we hoe vrachtwagens af en aan reden, gevuld met sneeuw. Ze dumpten hun lading gewoon de zee in, terwijl een bootje toertjes draaide om de zee open te houden.

Zo ik ben vanalles vergeten te melden, maar als ik het me terug herinner dan krijg je die info nog wel!
Dan kan ik nu over naar de laatste projectweek!
Onder de begeleiding van Chinese muziek wandelden de keizer en keizerin van China vandaag de klas binnen en nodigde de kinderen uit om samen door China te reizen. De kinderen kregen een hoeveelheid geld en moesten zelf hun transport kiezen en ook uitkijken dat ze op tijd in de juiste stad geraakten!! Het was moeilijk maar erg leerrijk. We legden uit vanwaar de naam China vandaan kwam en de jongen (die van “jullie zitten op het verkeerde spoor”) zei: “Ik dacht dat de naam China van de restaurants kwam, in Övik is er zo één.”

We namen de kinderen mee naar onze grote muur en wilden daarna de muur van Zweden zien. Maar wisten jullie dat Zweden helemaal geen muur heeft? Ja, dat kan niet he. Wat gaan die doen als de Hunnen binnenvallen?
We besloten om dan maar zelf een muur te maken de hele klas rond, momenteel is het slechts een schets dus veel kan ik er niet over zeggen. Ik informeer jullie als het in een meer gevorderde staat is:).
Zo ik ga nu voor het raam hangen, er moest maar eens Noorderlicht komen.
Daaaaag en op voorhand bedankt voor jullie reacties die jullie allemaal zo rijkelijk gaan posten en bedankt ook voor alle voorgaande reacties, dank jewel!!!!

Groetjes van mij