Een laat bericht out of Africa

Met elke dag die weer eens voorbij vliegt komt het einde bijna tastbaar in zicht.
Ik kan je vertellen dat ik geen zin heb om afscheid te nemen van de geuren op straat, de gezellige drukte op de markt, de vreemd gedroogde vissen, de fufu, het ewe, de kinderen, de leerkrachten, het zalige tempo en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar laat ik nog niet te veel wakker liggen van afscheid, want zo ver is het nog niet…
De dagen gaan hier snel, dat merk je wel als je plots beseft dat het al een maand geleden is dat we nog iets op de blog plaatsen, we moesten ons schamen.
Wat zijn de absolute hoogtepunten van de maand april?
Om te beginnen rezen we de eerste week van de paasvakantie naar Tamale in het verre Noorden. Het was niet eenvoudig om op de bus te raken, maar uiteindelijk kwamen we na een 12 uur durende, afmattende (maar wacht maar af, want dit was eigenlijk nog niets)reis in Tamale aan. Goedele kwam ons ophalen en door haar gastgezin werden we gastvrij onder de vleugels genomen.
We bezochten met z’n allen Mole national parc, waar we onze eerste olifanten zagen, hoewel je daar even goed voor naar de zoo van Antwerpen kunt, nou ja…
De nachtelijke rust werd in het Molemotel verstoord door pestkopperige rondkruipende kakkerlakken, gezellig is anders…
Maandags beleefden we een dagje zoals het is in een Tamalaanse (of hoe heet zoiets?) kleuterschool en op dinsdag waagden we ons aan de weg terug.
Twee keer dezelfde route is niets voor ons, dus de comfortabele STC lieten we links liggen en we kozen voor een alternatieve reis per trotro, ondanks het feit dat iedereen dat ons afraadde.
Nou achteraf weten we wel waarom, 21 uur zijn we onderweg geweest en we zagen er niet uit. Van boven tot onder plakten we van het zweet en waren we besmeurd door bruinoranje stof.
Dat hebben we ook al weer meegemaakt.
Het is nog vroeg in de ochtend, met z’n drie staan we voor de schoolmuur. Anneke en ik begeven ons op de wankele stelling die in evenwicht gehouden wordt door wat stenen en een bank. samen gaan we de muur te lijf, gewapend met schuurpapier. saar blijft op de begane grond en zorgt voor een rechte aflijning van het vlak dat beschilderd zal worden. op de ladder hangen enkele kinderen die ons assisteren en de hoogste vlakken netjes schuren. na een paar uur van hard werken met de zweetdruppels op ons hoofd is de muur helemaal klaar voor een extreem make over! we werken nog door tot in de duisternis, totdat we voldaan de verfborstels konden neerleggen na de eerste grondlaag, het zag er mooi uit! na de tweede grondlaag is het wachten tot het donker wordt, met de beamer projecteren we de wereld op de muur en met ladders en scheve stellingen slagen we erin om ook Canada, Rusland en andere noordelijke landen hun juiste plaats te geven. het ziet er alvast knap uit, de eerste lijnen van de kaart! de volgende dagen schilderen we zo goed en zo kwaad als het gaat de landen in met de veel te vloeibare of moeilijk uitsmeerbare verf. als we dan eindelijk denken klaar te zijn ontdekken we dat sommige landen zijn versmolten tot één land en andere landen hebben we gewoon niet op de kaart gezet, met een zucht werd alles gecorrigeerd en konden we nu met monnikengeduld evenwijdige lijnen trekken naast de wereldkaart, waarop de landnamen zullen komen te staan. na meer dan een week tijd staan alle landen op de kaart, zijn ze voorzien van een nummer en staan alle landnamen mooi gerangschikt per continent aan weerszijden van de kaart. het was een heel karwei, maar wat een resultaat

Buiten de kaart zijn we ook bezig om van de klaslokalen krachtige leeromgevingen te maken.
We hebben onszelf gespecialiseerd in het schilderen van didactisch materiaal. Alfabetten in Engels of Ewe, getallenlijnen, hondervelden, het spijsverteringstelsel, thermometers, de delen van een bloem, kalenders, meters, klokken, breuken, notenbalken verschenen er in enkele dagen tijd op de muur. Al zeg ik het zelf, het ziet er mooi uit!
Alleen probeer ik tijdens het schilderen niet na te denken waar de druppels vocht vandaan komen die op mij vallen terwijl ik schilder met tientallen vleermuizen boven me…

Oh ja en nog een tip, als je van plan bent om de was te doen, wees dan zo slim om niet al je kleren te gelijk te wassen. Ik deed het, en na een paar minuten droogtijd aan de waslijn was ik plots wat kleren armer. Gelukkig dat ik wat Afrikaanse hemdjes en broeken heb aten maken, want die hebben ze laten hangen, de rest was weg. Eigenlijk wel grappig en hé nu heb ik plots veel ruimte in mijn rugzak voor souvenirs!

Zo ik laat het hier bij, en ga nu verder wat genieten van mijn laatste dagen Ghana, snif snif