het vervolg....

Dag 21
“24/02

“Lekker niksen”

Vandaag heb ik geen spannend en wereldschokkend nieuws te melden. We deden het rustig aan, om af te kicken van de vermoeiende week. Verder maakten we het plan op dat we zullen hanteren gedurende de volgende week. We zullen starten met klasdoorbrekende peertutoring in te voeren.
We planden dus hoe we dit concreet zullen aanpakken!

Dag 22
25/02
“It’s raining day halleluja!”

Het is weer maandag, een nieuw begin van een schoolweek! Na de ceremonie oefenden de kinderen het marcheren voor de onafhankelijkheidsherdenking op 6 maart. Zo’n grote bende gedisciplineerd marcherende kinderen is echt een indrukwekkend zicht. Stampvoetend en armenzwaaiend liepen de kinderen enkele rondjes rond het voetbalveld, begeleid door luid tromgeroffel! De Napoleon in mij werd even wakker!!
Na dit fenomenaal moment trokken de leerkrachten met hun leerlingen naar de klassen. Wij lieten de leerkrachten lijstjes maken met daarop de namen van de kinderen in volgorde van hun leesvaardigheid. Zo kunnen wij goede en functionele duo’s samenstellen om te lezen!
Daarna trokken we naar de bib, om de boeken te ordenen volgens moeilijkheidsgraad. Een vreselijk werkje was dat: de boekenplanken waren bezaaid met muizenstrontjes, spinnen en hagediseiren. Een heerlijke muffe geur bedwelmde ons en een wolk van stof vulde de kamer. We zijn nog niet helemaal klaar, maar de bib ziet er al stukken beter uit!
Donderdag zullen we proberen om de peer tutoring in te voeren. Spannend spannend!!

Na de lunch hoorde we een verdacht gerommel…en voor we het wisten werden alle sluizen opengegooid en viel de regen met liters en liters uit de lucht…
Zalig zo’n tropische regenbui…
Anneke en Saar profiteerden ervan om in de regen de auto te wassen, dat leverde weer enkele mooie kiekjes op, maar de auto was nadien wel vuiler in plaats van properder…

Dan komen we speciaal naar Ghana voor het mooie weer en dan regent dat hier, grrr
Na de lunch die we nuttigden onder de zomerhut, terwijl de regen van en ook wel een beetje door het dak gutste, trokken we naar de markt. Dit keer waren de stoffige paden omgetoverd in halve modderpoelen, ook in het stort moesten we plots een nooit voorheen geweestzijnd beekje over, proper water ziet er anders uit! Alles was plots zo fris en rook heerlijk naar netgewassen land!

Zo, we hebben onze portie regen weer gehad, nu kunnen we er weer een tijdje tegen!!
Zodadelijk de lesjes van morgen voorbereiden, we zullen in de hoogste jaren lessen geven over hoe je een jonger kind begeleidt bij het lezen, zodat de kinderen op een optimale wijze kunnen samenwerken!








Dag 23
26/02
“Total darkness part one”

De kinderen startten vandaag weer met trots gemarcheer op het voetbalveld. Wij deden deze keer mee, maar bij ons verliep dat iets minder trots en vlot ahum laat ik voor mezelf spreken.…
Toen ik eindelijk de juiste maat gevonden had en door had dat ik niet zo hevig met mijn armen moest zwaaien en de schoenen van het kind voor mij niet meer uitliep, moest ik me zelf overgeven aan de hitte van de zon en aan de kant gaan zitten, met de druppels zweet die over m’n voorhoofd rolden.

Na het marcheren, constateerden we dat de rugzak die in het teachersoffice stond 20 Cedi lichter was gemaakt. Toen de leerkrachten deze diefstal te weten kwamen, stond de school in rep en roer…elk kind werd één voor één gefouilleerd….en er werden achteraf spionnen aangesteld om de andere kinderen in het oog te houden.
We stonden een beetje versteld van de radicale acties die de leerkrachten ondernamen, van een dader uiteraard geen spoor. Nu ja we leren er weer uit, de rugzak laten we nooit meer alleen!!!

Vandaag werkten we weer wat verder aan de vreselijk stoffige, hagedisei-rijke bibliotheek. Gelukkig dat ik niet allergisch ben aan stof, ahum…

De bib is bijna klaar en mooi geordend per niveau, we zijn er fier op.
We keerden wat vroeger terug naar de compound, het was echt een beetje onze offday.
’s Avonds trokken de donkere rommelende onweerswolken weer over ons en ze overvielen ons met een erg hevig onweer. Het water stroomde door de straten, bomen knakten af en de regen gutste van het dak af….

Plots brak onder luid gekraak een elektriciteitspaal langs de grote baan, in zijn val sleurde de paal een muur mee van een schuur van een van de lokale bewoners. Ik heb erg met hen te doen. In twee weken tijd verloren zij hun keuken (die stortte in) en dan nu nog hun schuur…

De electriciteitsdraden hingen nu gevaarlijk over de baan en de auto’s zochten slalommend hun weg tussen de draden. Kpando zit nu zonder elektriciteit in het donker…
Wij behielpen ons dan maar met kaarsen. Één dag zonder electriciteit en stromend water zullen wel overleven, he!

Ik kroop vandaag lekker vroeg mijn nest in, het was toch donker….

Dag 24
27/02
“Total darkness part two”


Vandaag marcheerden we weer moedig mee, want 6 maart moeten we mee met de kinderen marcheren en ik wil een niet TE onhandig zicht slagen, dus oefenen maar!!!
Het lukt me steeds beter om min of meer het ritme te volgen. Met m’n voeten zit ik meestal al redelijk juist, nu de armen nog. Die zwaaien momenteel nog vrij windmolenachtig en geheel maatloos, maar dat verandert nog wel!!

De bib is helemaal af, ook rek 2 is helemaal geordend!!!!!
Anneke en ik kwamen op één van de boeken een mamaspin tegen met tientallen krioelende spinnetjes, dat boek vloog snel de deur uit naar buiten. De spinnetjes zijn nu wezen…graag een minuut stilte…

Na de break begaf ik me naar het 5e leerjaar om daar een kort lesje te geven. Anneke en Saar gingen naar het 6e en het 4e leerjaar. We bereidden de oudere klassen voor op het peertutor-project van morgen. We bespraken met hen, hoe je een jong kind kan helpen met lezen en we maakten samen een mooi(al zeg ik het zelf) stappenplan op. De kinderen waren laaiend enthousiast dat ze leerkracht zullen mogen spelen, dat zagen ze wel zitten:)

Saar testte tijdens de middagbreak al enkele kinderen op hun leesvaardigheden. Anneke en ik deden onze uiterste best om nieuwsgierigen uit de weg te houden en konden er niets beter op verzinnen dan de kinderen te leren volksdansen. “Scheepjes varen” trok meer op een hotsende worm die niet wist of ie nu vooruit of achteruit wilde. (sorry, ik kon niet op een betere vergelijking komen)

Vandaag hebben we ons geamuseerd met de vlechten uit Saar haar haar te halen, wat een karwei en dan kreeg ik nog regelmatig een klop ook nog, omdat ik zogezegd wat hard trok, tssss, wat een dankbaarheid ;)

De titel van de dag verklapte het al, we zaten ook vandaag in totale duisternis!
Dag 2 van het basic bestaan, dat ik eigenlijk wel genietbaar vind. Nu is het hier tenminste rustig, want anders staat de godganse dag die vervelende tv loei hard…

Er hing weer dreigend onweer in de lucht en de bliksem verlichte de donkere, mooi bewolkte hemel met een angstaanjagend fel licht. Ik hou wel van onweer, ik vind het zalig om er naar te kijken, al die kleuren en vormen…(sorry, ik liet me weer gaan)

De dansavond vond vandaag plaats in het weeshuis zelf, daar hadden ze al elektriciteit, hier in Kpando daarentegen nog steeds niet!

Nog even in het schijnsel van een kaars een ananas snijden, smullen maar en dan belachelijk vroeg gaan slapen, wat moet je dus anders doen als het pikkedonker is?


Dag 25
28/02
“The perfect storm”
Vandaag snel het ontbijt zelf fabriceren, en daardoor veel te laar vertrokken….
Na de repetitie startten we met ons peertutorproject.
Klas 6 en 3 waren eerst aan de beurt om in duo’s samen te lezen. Daarna 5 en 2 en tenslotte 4 en 1. Er waren vandaag erg weinig leerkrachten, dit was jammer, want het we vinden het belangrijk dat we met leerkrachten samenwerken!

Het ging echt verrassend vlot. Het leek alsof de kinderen deze manier van werken al jaren gewend zijn! De ouderen waren fier de jongeren te kunnen helpen en de jongeren vonden het geweldig zo’n eigen leerkracht te hebben.

Dit project houden we dus vast en herhalen we vanaf nu één dag per week, het is echt bevorderlijk voor de leesmotivatie en de kinderen leren van elkaar!

Het begint afgezaagd te worden, maar ook vandaag stormde het weer lekker hevig. We waren net op tijd terug van de markt, we waren maar half verzopen ipv helemaal, mooi mooi.
Het was me weer een succesdagje!

’ s Avonds na de portie storm zijn we met de zaklamp in de hand op pad gegaan om koekjes te zoeken, we hadden honger!!

Ooh ja, we zitten nog steeds elektriciteitsloos…mijn laptop is leeg en m’n gsm is ondertussen ook al plat…het wordt alsmaar meer back to basic. Zalig!!!!
Het begint hier wel te stinken, nu de toiletten niet meer zo eenvoudig zijn door te spoelen.
Ik zelf voel me ook niet zo fris, om water te besparen gaf ik me zelf een kattenwasje uit de waterput, maar ik vraag me af of dat vuil regenwater me veel properder maakte…



Dag 26
29/02
“Ze lieten me stikken”

Na de vermoeiende marcheerrepitie besloten de leerkrachten om de kinderen maar vrij te geven tot na de eerste break. Wij profiteerden er van om enkele kinderen eruit te pikken en mee naar de bib te smokkelen om ze daar te onderwerpen aan de talk talkbox.
We zeiden tijdens onze presentatie dat we de talktalkbox hier wat minder bedreigend gingen toepassen, maar ik weet niet of dat dat gelukt is…
Er kwam niet veel uit de leerlingen en vaak staarden ze ons gewoon aan…
Goed dat we de dag ervoor hadden besloten om tekeningen te gebruiken om onze vragen visueel te ondersteunen, het lukte ons dus om met weinig Engels een deftig antwoord uit de kinderen te krijgen:)
Het is verbazend hoeveel kinderen zeiden dat ze liever op school zijn dan thuis, dat zou ik in elkgeval niet snel zeggen. :)


En nu de titel van de dag…’Ze lieten me stikken’
Geen panniek, Anneke en Saar zouden me nooit in de steek laten, daar zijn we een te hechte groep voor. Neen, wees niet bang, ik bedoel het helemaal niet figuurlijk!
Ik bedoelde het gewoon letterlijk!

We hadden een ananas gekocht om samen met de leerkrachten op te eten.
Iedereen nam een stukje en knabbelde het op, ik nam ook een stuk, maar knabbelde niet en jawel, ik verslikte me en een groot stuk bleef vast zitten in mijn keel. Anneke begon hevig op mijn rug te kloppen, maar dat hielp geen barst…ik kreeg ondertussen amper adem…
Ik liep vlug naar de teachersoffice om er een zakje water te halen, ik dacht dat dat wel zou helpen om het stuk door te spoelen. Maar neen, het hielp niet, het water kon niet m’n keel in, dus ik moest alles weer uit spuwen. Ondertussen kon ik nog steeds niet slikken, noch lucht happen. Jongens wat kreeg ik schrik…

Anneke was me ondertussen achterna gelopen en probeerde iets wat licht op de Heimlichgreep leek. Het was hem niet helemaal, maar het hielp wel een beetje wat ik kon al terug adem happen,en met veel moeite ook een beetje slikken. Het stuk ananas priemde nog steeds in mijn keel. Ondertussen stond heel de school erop te kijken, mooi mooi…
Anneke gebaarde me om rustig te ademen en ontspannen te worden en jawel, het lukte me…
Mijn lichaam reageerde met kokhalsneigingen en plots dacht ik….he, het is weg!!!!
Wat was ik blij toen dat stuk uit mijn keel was, ik was er niet goed van en Anneke en Saar ook niet. Waarom krijgen we zo geen cursus op school, dachten we toen.
Ik was toch even bang over hoe dit zou aflopen…
Ik had even het gevoel dat Ghana mijn terminus was.
Maar het is dus goed gekomen en we kunnen er al om lachen.
Saar en ik zeiden dat al etend sterven in een educatieve omgeving een mooie dood voor mij zou zijn, maar wel een beetje jong misschien…
Ik heb er in elk geval voor gezorgd dat Saar weet waar ze haar reflectie over moet schrijven.
Dat is ook de enige reden waarom wij dergelijke toeren uithalen he, waar moeten we anders over reflecteren:)
En ik ben Anneke dankbaar voor het redden van mijn leven :)

Tijdens de meeting heb ik dus geen ananas meer aangeraakt en veel heb ik ook niet gezegd…
De leerkrachten waren enthousiast over de peertutoring, we zetten het dus verder jeuhj!!!

’ s Avonds weer een stormpje (het lijkt hier wel belgië)en ik knabbelde wat keelbolletjes voor mijn zere keeltje. Oh ja, bijna vergeten, we brachten vandaag een bezoek aan de enorm grote witte heilige Maria. Onbewust om haar te danken voor de goede afloop misschien:)

We zaten hier nog steeds in totale duisternis tot s’ avonds tijdens de storm mannen bezig waren in de palen en plots alle lichten aanschoten, onder luid gejuich!! (Jeuhj, terug smsjes sturen:))


Dag 27
1/03
“Dag John”

We trokken met de trotro naar Kpong. Ja ik weet het, dat klinkt eerder Chinees, toch ligt het in Ghana. onderweg moesten we uitstappen voor politiecontrole en uiteraard waren Saar en ik onze reispas vergeten, maar we zijn rustig gebleven en deden alsof dat het de meest normale zaak was en ze lieten ons zonder problemen gaan. Rust kan soms wonderen doen he:)

Onderweg zwenkten we plots uit naar de kant…
Enkele politiemotoren kwamen met loeiende sirene voorbijgevlamd, gevolgd door enkele politiewagens en dan een hele colonne van super decant chique jeeps, zwaar begeleid door politie.
Indrukwekkend was dat, want er kwam geen einde aan de rij zware auto’s met geblindeerde ruiten en achter één van die ramen zat dus John Agyecum Kufuor (de president van Ghana) in zijn ruime leren zetel (dat laatste verzin ik er even bij), terwijl wij opgepropt als sardientjes zaten te zweten in eigen nat. Na 2 en een half uur rijden, kwamen we aan in Kpong, een dorpje dat prachtig gelegen is aan het Voltameer!

Nu nog even een trotro in tot aan de mainroad en dan via zandweggetjes nog een goede 500 m wandelen en we kwamen aan in de beadsfactory, waar ze flessen recycleren tot prachtige kralen.
Het was mooi om te zien hoe de kralen gebakken worden en de ‘gids’ vond het geweldig dat we een woordje ewe spraken. De lokale taal een beetje machtig zijn breekt echt het ijs!
Het was zalig welke rust er hier heerste….mmmm en geen toerist te bekennen!

Van de patron van de beatsfactory mochten we elk een armbandje uitkiezen als cadeautje, fijn he!?

Daarna weer een lange rit naar huis met de trotro en na het diner vierden we met de buurtjongens de verjaardag van Lien.









Dag 28
2/03
“Werkdag”

Niets te melden vandaag, enkel maar gereflecteerd, gedagboekt en gewerkt voor volgende week en ondertussen weer een stormpje meegemaakt.
Geen al te boeiend en schokkend nieuws dus…


Dag 29
32/02
“Beetje verward”

Ik was vandaag een beetje verward, toen ik in elk klaslokaal een andere datum op het bord zag staan, variërend van 18 februari 2080 tot 32 februari 2008.
Je zou van minder de kluts kwijtraken…
Na het marcheren nam ik de klas van sirr Albert over, want die ging reizen voor enkele dagen.
Tussendoor maakten we met de leerkrachten lijstjes op van de topics die ze tijdens de vorige week gaven aan de kinderen, zodat wij er goede vragen over kunnen stellen voor het contractwerk.
De leerkrachten staan er momenteel vrij kritisch tegenover, maar dat was bij het lezen ook en achteraf vonden ze het toch goed.
Nog even klungelen met het internet en we kunnen slapengaan:)
Nog even gebrainstormd over wat we volgende week zullen invoeren!
Morgen is het weer tutoringtijd!!

Dag 30
4/02
“Sandman”

Anneke is nog steeds erg opgefokt van de Cola die ze gisteren dronk, help help!!!
Momenteel spelen Anneke en Saar ritmes op de rand van hun bed en ik word hier als maar gekker…:) (is er een knop om Anneke af te zetten?)

’s morgens marcheerden Saar en ik weer met de oudsten mee en jawel het lukt al fantastisch goed. Ik ben niet meer te slungelig, maar nu ben ik weer te plankerig, nou ja het is niet snel goed voor mij.
Het salueren ging echt vlot, zelfs bij mij wieee, applausje!!
Na deze oefening hadden we ons tutorlezen gepland, maar de leerkrachten hadden iets anders in gedachten. De kinderen moesten een heel eind van de school vandaan zand halen om te gebruiken voor de bouw van de kleuterschool. De kinderen werden als handige werkkracht gebruikt. Wij, flexibel als we zijn, verplaatsen het lezen dan maar naar morgen. Benieuwd of het dan gaat lukken, de dag voor de spannende 6e maart, maar we zien wel.

We zijn dan maar gaan samen zitten onder een boom, om te ontsnappen aan de vreselijke hitte.
Tijd voor spoedberaad, want we zitten even muurvast… wat zullen we doen met ons project.
Het idee van contractwerk werd niet realistisch bevonden en we zijn bang te weinig te doen.
Na lang beraadslagen met behulp van Fanny van de KDG kwamen we eruit!!
Volgende week starten we maandag toch met een introductie van contractwerk en houden we een eerste meeting met de leerkrachten waarin we met een voorbeeldles het belang van feedback willen aantonen. Dinsdag houden we dan duolezen in 4, 5 en 6, als voorbereiding op het tutorlezen op woensdag. Donderdag trekken we naar Ho voor hetverlengen van onze Vium en vrijdag is het niveaugroeptijd om het contractwerk af te maken. Sterk helpt dan zwakker, mooi he?! Na de middag is het dan weer tijd voor onze wekelijkse meeting waarin evaluatie en planning voor de volgende week hoogtij vieren.

Na de break kwamen al de kinderen buiten en werd er hevig gedanst en gezongen en wij deden uiteraard mee!!!

Nog even naar de markt en snel voor het onweer thuis…na de regen weer naar de markt op jacht naar stof, maar we keerden met lege handen weder…


Dag 31
5/02
“reading time”

Eerst en vooral startten we de dag met een grote generale repetitie van het marcheren, want morgen is het de grote dag!!!
Saar en ik stapten weer mee met het zesde en voortdurend mooi op de maat, zelfs bij de nieuwe bevelen volgden we nagenoeg vlekkeloos, gelukkig dat ik in mijn vorige leven Napoleon was he?!

Na deze dodelijk vermoeiende ochtendgymnastiek in de volle ochtendzon was het even tijd om uit te blazen. Vervolgens vlogen klas zes en drie in het tutorlezen en daarna klas 5 en 2 en klas 4 en 1. De kinderen vinden het nog steeds erg leuk om samen te lezen en ik hoop dat de leerkrachten het zullen overnemen in hun lessenrooster, want het helpt de kinderen echt vooruit, denk ik!

De dag stopte vandaag om 12 uur, de kinderen kregen een vrije namiddag om hun uniform te wassen, zodat ze er morgen allemaal piekfijn uitzien!

Saar en ik hebben al wel wat zenuwen hoor, morgen mee marcheren voor zoveel volk:)

Dag 32
6/02
“God save my homeland Ghana”

Vandaag stond ik wat zenuwachtiger op dan anders, want vandaag was het de grote dag (ik overdrijf weer een beetje).
Nog even mijn paasbeste kleren aantrekken (lees: de minst vuile) en ik ben er helemaal klaar voor. Met zeven witten kropen we in de Corsa en af en toe klonk er een jammergeluid vanuit de koffer, als we weer eens te hard over een bultje reden.
De lokale mensen keken ons glimlachend na, zo’n blik yovo’s leek echt wel een lachwekkend zicht te zijn.
Al de kinderen waren reeds op school en hun uniformen waren kraaknet en ze geurden heerlijk naar zeep. Na wat gedans op hippe ghanese popmuziek, stapten alle leerlingen in een lange stoet door Agbenoxoe. Saar en ik sloten de rangen, enthousiast springend en wapperend met Ghanese vlaggetjes, de maat waarop we hoorden te stappen waren we al gauw vergeten :)

Na deze parade marcheerden de klassen één voor één rond het veld bij de kleuterschool. De dorpsoudsten aanschouwden alles en zagen dat het goed was en gelijk hadden ze, het zag er werkelijk indrukwekkend uit. Zie je dat in België al gebeuren, klassen die perfect synchroon rond de speelplaats marcheren?
Niet enkel de kinderen lieten zien hoe hard ze geoefend hadden, ook Saar en ik marcheerden ‘dapper’ mee en dat werd onthaald door luid gelach van de toeschouwers, er waren er zelfs die in mijn zij kwamen porren, geen idee wat dat betekent:)
Ik zat zo goed als altijd juist, zowel met voeten als armen, enkel het salueren ging bijna mis, omdat ik een grote kei niet had zien liggen. Alles is uiteindelijk toch nog goed gekomen:)

Twee maal volgden we de kinderen al medemarcherend, ons best doende de prachtige prestaties van de kinderen niet al te veel te verbrodden:)
Achteraf kregen we niets dan lof te horen, of het gemeend was of enkel uit vriendelijkheid, dat is natuurlijk de vraag hé.

Zelfs één van de oudsten zei in zijn speech hoe leuk hij het vond dat de yovo’s meededen en dan dat we nu zeker verhalen hebben om thuis te vertellen en gelijk heeft hij, al denk ik dat ik thuis niet veel meer te vertellen ga hebben, want ik zet toch altijd alles in dit uitgebreid epistel:)

Vandaag is het uiteraard het uitgelezen moment om eer te betonen aan de kleuren van het prachtige, fenomenale en onvergetelijke Ghana.
Ghana my homeland?, ik ga er bijna in geloven, want hier besef je pas wat leven is (sorry voor de filosofische tint).




GHANA NATIONAL ANTHEM

God bless our homeland Ghana
And make our nation great and strong,
Bold to defend forever the caus of freedom and of right.
Fill our hearts with true humility, make us cherish fearless, honesty and help us to resist oppressors rule with all our will and might forever more!!

Nog even de was doen in het heerlijke zonnetje en dan is het weer tijd voor een noodzakelijke siesta. Na het diner gingen we nog even opzoek naar vrolijkheden die ons doen herinneren aan de feestdag, maar er was niets te merken in de rustige straten van ons huisdorp.

Dag 33
7/02
“Ticket to paradise”

Vandaag was het brugdag en de school was dus gesloten, wij profiteerden daarvan om een klein uitstapje te plannen naar Adafoa, helemaal in het Zuiden van Ghana.
Eerst trokken we met de trotro naar Accra, het was een erg lange rit en veel beenruimte was er niet. Onderweg begon een politieagent woedend tegen onze trotro te brullen en zei iets dat ze zich moesten schamen om ‘foreigners” mee te durven nemen in een auto die in zulke staat verkeerde. Na een paar minuten weg en wee geroep reed de trotro gewoon door.

Ik vind het zalig dit lokale transport te nemen, ik ben ontzettend graag onderweg. Na een hele poos lieten we de rust achter ons en kwamen we terecht in het hectisch drukke Accra. Het viel me op hoeveel mercedessen, BMW’s en jaguars hier rondreden en in tegenstelling tot thuis (lees dus Kpando), waren de auto’s bijna altijd enkel gevuld met de bestuurder…
Dat is wat anders dan hier, waar de auto’s niet vol genoeg kunnen zitten:)

We wilden snel snel wat geld wisselen in Ghana en gingen dus opzoek naar een bank, nou die waren er wel genoeg daar in die drukke stad.
We stapten er een binnen en vroegen of we er geld konden wisselen. De dame zei ons dat ze niet kon helpen en dat we naar een wisselkantoor moesten in osu of zoiets…
Toen we wilden weggaan vroeg ze waar we vandaan kwamen.
“Wij komen van Kpando”.
De reactie van de dame en de collega naast haar sprak boekdelen:)
Haar mond viel open en als ze geen rugleuning had gehad, lag ze waarschijnlijk nog onder haar stoel ook. Niet goed van de schok, belde ze meteen een kennis op en het was geregeld. Er ging iemand komen met geld, zodat we niet hoefden te verdwalen in het enorme Accra, mooi he:)
We hadden even tijd,dus gingen we naar de markt, opzoek naar eten. De markt was erg vuil en oogde veel krottiger dan die van Kpando. Het verschil tussen stort en markt was erg moeilijk te zien…
Na lang zoeken, vonden we onszelf wat appelsienen, bananen en suikerbrood, lekker!

Na het geld wisselen werden we door een lieve Accraan naar het juiste trotrostation geleid in vliegende vaart. We zoefden voorbij marktkramers en het was me gauw duidelijk dat blanken minder goed zijn in slalommen.

De trotro voor de volgende rit was bijna volledig gevuld met zakken bloem, dozen melk, lucifers,…dat hadden we nog niet gehad:)

Het veranderende landschap rolde voorbij van steppeachtige openheid tot rijkelijk sappig groen met wuivende palmbomen, die de aanwezigheid van water verklapten. Eindelijk waren we in Adafoa!

Met een bootje voeren we wat later het Voltameer op en we werden er alle drie stil van…ja zelfs wij drie kennen onze stille momenten…
Het water parelend in de ondergaande avondzon, omringd door een zee van zacht wuifend groene palmbomen.

Na enkele minuutjes varen kwamen we aan op ons privéstrand, jawel, helemaal voor ons alleen.
Aan de ene kant keek je uit op het reeds uitvoerig beschreven Voltameer en aan de andere kant rolde de Atlantische oceaan bulderend het strand op.
Nog even snel pootjebaden aan beide kanten en daarna plat liggen op het strand en genieten maar van de sterrenpracht!

In een strooien hutje op het strand overleefden we de koele nacht.


Dag 34
8/02
“Volta meets Atlantic”

We ontwaakten met het ruisende geluid van de golvenzee op de achtergrond. Tijdens het ontbijt bespraken we in grote lijnen de ideeën voor volgende week nog eens. Daarna wandelden we langs de zeelijn, waar de krabben angstig vluchtten. Na vele stappen in het mulle zand en vele spectaculaire fotoshoots later, kwamen we op het verste punt van het schiereiland.
We zetten onze voetjes in het water, daar waar Volta (zoet) en Atlantische Oceaan(zout) elkaar ontmoeten, wat een belevenis:).
De stroom was hier wel verraderlijk sterk…
We sloten het dagje ietwat pijnlijk af, want we waren alle drie fameus hard verbrand…au wauw
De rest van de dag hield ik me bezig met de mooie plekjes van het strand over te tekenen.
’s Avonds was er een groots kampvuur met Afrikaanse dans. Het enige wat ons stoorden, waren de toeristen die vandaag aangekomen waren en die dachten dat ze beter konden dansen dan de Ghanezen, ahum niet dus…




Dag 35
9/02
“De trotro-marathon”

We zeiden nog even gedag aan de Atlantische oceaan en kozen daarna het ruime sop over het Voltameer, terug naar het vaste land.
Paul had ons gezegd dat we niet langs Accra moesten gaan, maar langs Adda Kasseh, die weg zou veel korter zijn.

In Ada kasseh bleek er geen trotro naar Kpando te zijn en ze stopten ons in een trotro die naar Aflao zou rijden, helemaal tegen de grens van Togo en ook een beetje helemaal uit de richting.
Onderweg hebben we een drietal keer moeten overstappen van trotro naar trotro…
We hebben nu wel een nieuw stuk van Ghana gezien en het was echt wel mooi, we reden zelfs langs de Ghaneese Kalmthoutse heide, waaauw.

Uiteindelijk waren we dan doodvermoeid in Aflao geraakt en je raadt het al, er was geen trotro naar Kpando… er zat niets anders op dan nog een tussenstop te maken in Ho.
Ik kan je verzekeren dat het niet echt geweldig is om met verbrande armen en rug in een trotro gepropt te zitten en als je niet vanachter zit, moet je er constant uit om anderen te laten in en uitstappen…

Na een lange avontuurlijke reis kwamen we terug aan in het vertrouwde Kpando. Thuiskomen doet altijd goed!!!
We sloten deze tocht af met een totaal van 7 trotro’s en een reistijd van 10.30 tot 17.30 zonder enige pauze…tof!
Leuke “kortere weg” was dat hoor, ik denk volgende keer wel twee keer na voor ik een shortcut neem:)

Na het diner zagen we in het weeshuis naar Junglebook.

Dag 36
10/02
“zoutvaatje vouwen”

We starten deze dag met de introductie van het contractwerk. Ik sloop de zesde klas binnen en legde in geuren en kleuren uit wat er van de kinderen verwacht werd. De kinderen vonden het spannend en leuk dat ze zelf mochten kiezen wanneer ze de oefeningen maken, zolang ze vrijdag maar af zijn.
We hadden vragen opgesteld op basis van wat de kinderen de vorige weken leerden in de klas. Die moesten ze dan overschrijven in hun schriftje en die oefeningen kunnen ze dan maken als ze klaar zijn met hun werk in de klas, we hopen hier de sterken wat meer ‘voer’ mee te geven.
Saar en Anneke vertelden dat de kinderen in het 5e en het 4e ook erg enthousiast waren over dit ‘on my own” project, ze dansten zelfs in Saar haar klas. Vrijdag maken we heterogene groepjes binnen elke klas, waarbinnen het contractwerk dient afgemaakt te worden, zodat sterk de zwakkere kan helpen. Alweer slaan we dan twee vliegen in één klap. De sterken zitten niet op hun honger en de zwakkere krijgen extra hulp!
Na de introductieles hielpen we de Kdgmeisjes met hun muzische middagproject!
Daarna was het tijd voor de maandagmeeting, die we vanaf nu zullen invoeren. In het begin vonden we twee meetings per week wat veel, maar nu voelden we dat we de stap konden zetten!

We lieten ze een zoutvatje vouwen en gaven één leerkracht extra veel feedback en positieve bekrachting en één leerkracht negeerden we.
Later bespraken we wat ze opmerkten aan onze activiteiten en jawel ze ondervonden dat we Albert extra complimenten gaven.
Charlotte was de enige die merkten dat ze werd uitgesloten en ze had dan ook geen motivatie meer om verder te werken. Achteraf zei ze dat ze op het punt had gestaan kwaad te worden, omdat we haar links lieten. We waren dus in ons opzet geslaagd!
We praten over het belang van feedback en benadrukten hoe belangrijk het is om persoonlijke feedback te geven, zodat het kind zich goed en gewaardeerd voelt. De leerkrachten openden hun ogen tijdens onze discussie en zagen echt het nut in van positieve bekrachtiging. We besloten dat de leerkrachten enkele vormen van feedaback zouden uitproberen in de klas, buiten het gewende systeem van klappen, dat uiteraard mag behouden worden. We zijn hier niet om de cultuur te veranderen he.
Het was een geslaagde meeting!!!
Nog even praten met Fanny, want het zesde moet voorbereid worden, want een leerling van deze klas zal morgen de uitleg moeten doen van het klasgebonden tutorlezen, het is immers deel een uitvinding van de kinderen van deze klas. Ze voelden dat ze zich beter moesten voorbereiden op het tutorlezen en wilde in de klas duolezen invoeren als oefening. We geven hier uiteraard gehoor aan en proberen dit dinsdag uit!
Zo, genoeg voor vandaag!!



Dag 37
11/02
“tutoring in de klas”

Saar en ik trokken naar het zesde leerjaar en kozen samen met de leerkracht twee leerlingen uit om in de andere klassen de uitleg te doen over het klasgebonden duolezen.
We voerden het duolezen in de zesde klas meteen uit, en het ging erg vlot. Nadien bespraken we het lezen kort met de leerlingen, die nog steeds erg enthousiast zijn over het duolezen. Ze zijn blij dat ze zichzelf extra kunnen voorbereiden op het tutorlezen. We hielpen sommige kinderen in het stellen van vragen over prenten, zo kunnen ze de jongere kinderen ook aanzetten tot spreken en niet enkel tot lezen.

Ook in klas 4 en 5 ging het duolezen erg goed, we voelen dat de motivatie voor lezen erg goed zit bij de leerlingen en dat ze uit zichzelf beter willen leren lezen!!
Mooi mooi, vanaf nu is het elke dinsdag voorbereidend duolezen!

Tijdens de break maakten we kaartjes voor de bib. Als een kind een boekje neemt, plaatst het de kaart in de plaats, zodat niet kan vergeten worden waar het boekje vandaan kwam.
Van de overschot van karton maakten we diverse memmoryspelletjes over maaltafels, het alfabet, getalbeelden,…dat kunnen we dan gebruiken om misschien volgende week hoekenwerk te introduceren, waar een beetje afval al niet goed voor is!!